zondag 28 oktober 2012

Iedereen is waardevol...

Een waterdrager haalde elke dag vers water uit de bron voor de zieke koning. Hij droeg een juk met aan beide kanten een stenen waterkruik.  De bron was een uur lopen bij het paleis vandaan. Maar dat maakte de waterdrager niets uit, want hij deed de koning graag een plezier. Op een dag, toen hij bijna bij het paleis teruggekeerd was, hoorde hij een stem: "o heer gooi mij toch stuk, ik ben het niet waard om nog langer er te zijn...." De waterdrager, keek verbaasd opzij en merkte dat het de waterkruik was die tot hem sprak.
"Ach ziet u mij toch aan, heer.. ik draag een barst met me mee, waardoor het kostbare water heen sijpelt, dat u iedere dag voor de koning haalt. Slechts de helft van mijn kruik blijft gevuld, och gooit u mij toch stuk, ik ben het niet waard om nog langer een waterkruik te zijn..."

De waterdrager keek vol Liefde naar de waterkruik en zei: "Mijn beste waterkruik, als dat is wat jij zelf graag wilt, als dat werkelijk is wat jij wilt, dan moet dat maar gebeuren, maar voordat ik dat ga doen, zou ik je willen vragen om morgen nog een keer met me water te gaan halen bij de bron en dat je dan heel goed en bewust om je heen kijkt."
"nou om u te plezieren, zal ik nog een keer met u meegaan.."


En zo gebeurde het dat de waterdrager weer op pad ging.. op de terugweg hield de waterdrager halt en sprak tot de waterkruik: "en vertel me nu maar eens wat je hebt gezien... "
"ik zag het stenen, geplaveide pad waarover u loopt, heer"
"dat heb je goed gezien, waterkruik, en wat heb je nog meer gezien? "
"Ik zag links van mij, aan de andere kant van het juk, zand, dor zand"
"dat heb je goed gezien waterkruik, heel goed gezien. Maar vertel me nu eens wat er aan jouw kant te zien was..."
"oh aan mijn kant zag ik gras, met daartussen heel veel prachtig gekleurde bloemen, heer"
" heel goed gezien, waterkruik.... Aan de kant waar jij hangt kruik, waar we elke dag weer langslopen, kunnen prachtige bloemen en gras groeien, dankzij jouw barst... jij bent het die samen met de aarde en de zon het tot leven weet te brengen, zodat ik een prachtboeket voor de koning kan plukken.."

=======================================================================
Bovenstaand verhaal is mij gisteren verteld en past mooi, bij wat ik graag wil delen, namelijk verder te durven kijken bij de ander en jezelf dan de tekortkomingen en de onmogelijkheden. Ieder levend wezen waardevol is, ook al ziet hij of zij er van de buitenkant niet uit zoals het zogenaamde gangbare plaatje waaraan het moet voldoen. Of het heeft een ziekte, beperking, maakt dat iemand, of jezelf minder waardevol? Ik ben er van overtuigd van niet, het is de kunst, het lef om op zoek te gaan om verder te durven kijken, om vanuit Liefdevol mededogen naar jezelf en de ander te kijken en zo de schat te ontdekken die een ieder in zich draagt....

En jij: "Gooi je de kruik weg, of koester je het en laat je het zijn zoals het is?"

donderdag 18 oktober 2012

ik ben zo blij dat ik op aarde ben...

Gerommel op de trap, blote kindervoeten, die een aarzelende tred hebben... plof plof ze staan op de vloer, nog een paar pasjes en dan staan ze voor de kamerdeur.... De deur zwaait open, mijn blik gaat naar de deur en vangt de blik van het kind op, dat in huilen uitbarst:
"mama ik ben zo blij dat ik op aarde ben..." en hij vliegt me om de hals.....

Een kind, nog maar net op deze Aarde, met een missie, een legende, wat gun ik hem die blijheid en wat gun ik hem zijn legende te mogen leven, dat hij mag zijn zoals hij bedoeld is om te zijn en wat raakt het mij. Want op aarde zijn betekent leven, maar hoe doe je dat en hoe ga je daar als moeder mee om, een leven dat je geschonken wordt, aan je wordt toevertrouwd....

Ik ben ervan overtuigd dat een ieder van ons, dus ook mijn kind hier is met een missie, een legende..Je kunt in alle ernst op zoek gaan naar de diepere betekenis, naar jouw missie, tegelijkertijd kun je er zeker van zijn dat je allemaal tekenen, lessen op je pad krijgt, die jouw legende aan je te openbaren. Het is de kunst ze te zien en het getuigt van lef om de lessen te volgen..

Maar hoe gaat dat dan bij een kind....zijn wij als ouders niet geneigd om voor ons kind te denken, hem te behoeden voor het negatieve, vanuit alle goedheid, vanuit de lessen die wij hebben mogen leren in ons leven? Gaan we dan niet voorbij aan de legende van ons kind? Ik denk het wel... De uitdaging ligt erin om naar je kind te kijken met zachte ogen, met een open blik en de vraag van het kind op te vangen waarmee het naar je toegekomen is.

...............................................................

En daar hangt hij dan om mijn hals... ik voel Liefde voor hem en zeg even niets.. En dan stopt het snikken en begint hij te praten:  "ik ben hier op aarde mama en ik moet steeds denken aan de anderen die hier niet zijn.. (hij noemt mensen en dieren die overleden zijn)  die zijn daar en hij wijst naar boven.... weet je er zit een gordijn tussen van engelen en zo af en toe gaat dat gordijn open, daarachter liggen de zielen te slapen tot ze door het gordijn mogen gaan....

Een traan biggelt over mijn wangen.. wat ben ik blij om op Aarde te mogen zijn..
 
 

zaterdag 13 oktober 2012

bladwijzer

Herfst, een heerlijk jaargetijde. Het gebladerte dat de lucht die we inademen verrijkte, verrijkt het nu met haar prachtkleuren om door de wind meegenomen te worden.. Mee in de stroom van het Leven, go with the flow.

Het meegaan met de stroom van het leven, het Nu, doet me goed, ik word er mezelf van. Het lukt niet altijd, maar als het dan lukt, voel ik me Mens, een met Al dat is. Vandaag heb ik zo'n moment mogen beleven, een heel bijzonder moment.

Ik heb namelijk op Alannah gereden vandaag..... zo bijzonder. Sommigen zullen wel denken, nu pas, ze heeft haar toch al een hele tijd? Ja nu, vandaag en niet nu pas of vandaag pas, maar nu en vandaag omdat ik meegegaan ben met the flow..  Luisteren en voelen bij Alannah. Luisteren naar mijn innerlijk weten, de antwoorden op de vragen in het Leven zijn beschreven in mijn innerlijke bibliotheek. Het is een kwestie van de juiste bladzijde uit het boek voor dat moment op te pakken en te durven lezen. Soms wordt het boek zomaar geopend en komt er een  biliothecaris je tegemoet om jou het juiste boek aan te reiken, of je te wijzen op het juiste hoofdstuk. 

Vandaag heeft Aart mij , de bladzijde aangewezen.
Hij vertelde me dingen, die hij zag terwijl ik met Alannah bezig was, hij gaf aanwijzingen, die zo bij mij binnenkwamen alsof ik een blik wierp in dat ene intrigerende boek, het boek dat ieder mens in zich draagt, waarin onder andere staat hoe we worden geacht met andere levende wezens omgaan en hoe we ze met zachte ogen kunnen beschouwen. Een geweldige bladwijzer!

En hoe het rijden ging hoe het was willen jullie natuurlijk ook weten :)  Met zo n bladwijzer en het boek erbij, kan het niet anders dan dat het fantastisch was! En ja ik heb spierpijn, maar niet in mijn benen maar in mijn kaken van die gelukzalige glimlach die maar blijft krullen.............