kerstgedachte

Het geschiedde in die dagen dat er een bevel uitging van de ziel, dat de legende 'moest' worden geleefd. En deze beschrijving geschiedde, als daar waren een vader en een moeder. Uit deze moeder werd een kindeke geboren, waarin de ziel huizen mocht. Met zich meenemende de legende die het op aard mocht gaan leven. Nog maar net neergedaald op de aard, en daardoor nog zo verbonden met het hemelse was het voor de ziel helder wat er voor hem geschreven stond (Maktub) was er het licht in het hart van dit mensenkind.

Doch als kindeke hulpeloos en overgeleverd aan de zorg van een ander, werd deze helderheid troebeler en stond deze ziel steeds verder af van waarvoor het op deze aard gekomen was...
Maar er stond immers geschreven (maktub), en dat maakte dat het kindeke lessen te leren kreeg, die het terug kon brengen naar zijn legende. Aan het kindeke de keuze wat er mee te doen. Maakte het de keuze met hart en ziel, dan was de les geleerd. Maakte het echter vanuit het ego een keuze, dan kwam de les weer terug en kreeg het een niewe kans om te mogen leren...

De legende van dit kindeke is nog niet voorbij, het probeert te leven vanuit hart en ziel, want dan is het zielsgelukkig......

Ik wens een ieder dit zielegeluk toe, en een fijne Kerst!

Sinterklaastijd/adventsbegin

Vol verwachting klopt ons hart...

Je kunt deze tijd van verwachting, uitzien naar ook verinnerelijken:Wat wil ik verwachtingvol beleven of in mijzelf wakker roepen c.q. geboren laten worden? Waar wil ik zelf bij stil staan ..

De natuur laat ons de adventstijd, waar het sinterklaasfeest binnen valt, in prachtige beelden zien, sta eens bewust stil bij een boom: zij laat in de herfst/winter haar blad en vruchten los, tot vreugde van andere levende wezens.

 En dan staat ze daar ontdaan van alle schillen, als een kale boom, een naakte boom.. Deze kale naakte boom, kan op ons overkomen als iets negatiefs, er zit geen vrucht of blad meer aan... Maar voor wie verder durft en kan kijken, ziet misschien de hoop, de kracht juist in deze naaktheid en kaalheid verborgen ligt:een boom die helemaal zichzelf is boom, die boom durft te zijn zonder uiterlijke vertoning, waarachter het zich kan verschuilen...En tegelijkertijd al de knopvorming die straks weer voor gebladerte en vruchten gaat zorgen ten dienste van zichzelf maar ook de ander..

Loslaten om tot jezelf te komen, jezelf te durven zijn en uitzien naar dat wat gaat komen. Loslaten om de energie voor je innerlijk te gebruiken om jezelf te vinden, je innerlijke vlam. En als die voldoende gevoed is, en wanneer je voldoende geworteld bent, kun je reiken naar de ander, blad gaan vormen, vrucht dragen en met jouw vlammetje de ander aanvonken om tot een groot vuur te mogen komen...

De boom schenkt zijn deel aan de aarde, en weet zich toch staande te houden, zoals Sint Maarten ook de helft van zijn mantel weggaf en niet zijn hele mantel. Sinterklaastijd nodigt ons uit ons te verdiepen in de ander, de ander te leren zien als een naakte, kale boom, namelijk als de persoon zoals hij of zij is . Als we dit mogen zien, (omdat we dit kunnen vanuit het feit dat we onszelf ook durven te zien) dan zien we  ook wat wij aan de ander kunnen schenken, wat diegene nodig heeft, om in het licht te kunnen staan........

Vanuit dit perspectief beleef ik Sinterklaas, en spreek ik de wens uit dan een ieder een fijn sINTERklaastijd, mag beleven.....