Eenzaamheid

Laatst had ik het met vrienden over eenzaamheid, Een staat van zijn die niet als prettig ervaren wordt. Je kunt je eenzaam voelen omdat je misschien wel alleen bent. En je kunt je zelfs eenzaam voelen onder de mensen die dichtbij je zijn... Ik liep vandaag alleen te wandelen en het gesprek kwam weer in mij op, en het woord eenzaamheid hield me bezig...

Ik besloot het woord eenzaamheid taaltechnisch te bekijken(ik mag namelijk nogal graag met woorden bezig zijn) met dank aan het Internet,
 Eén staat voor één.

Kijk ik naar het woordje zaam, dan is dit een woordje dat werkwoorden en andere woorden tot bijvoeglijke naamwoorden vormt. Het is echter een afleiding van een woord, waarvan de betekenis verloren is gegaan...  van het woord khaidus dat waardigheid, eer betekent. Waardig één zijn......
Heid zorgt ervoor dat het een zelfstandig naamwoord wordt (vrouwelijk naar t schijnt :) )

Dit gegeven liet ik een tijdje op me in werken.....

Eenzaamheid als negatieve staat van zijn.. Ik heb er ook ervaring mee,en dat is niet fijn, maar mag juist vanuit die negatieve ervaring leren dat die staat van zijn voor geen enkele medemens  (dat zijn voor mij alle mensen) meer zou mogen bestaan uiteindelijk. .Er ligt voor mij een les, uitdaging in besloten, die voor de hele mensheid geldt, dat we uiteindelijk vanuit eenzaamheid (het vervelende, negatieve alleen voelen) als gehele mensheid uit mogen groeien tot Samen waardig éénzijn.... Eénsamenzijn.... Dat wij als individuen mogen zijn en gezien worden zoals we bedoeld zijn...

Dit gaat niet zomaar, dit vraagt veel van ons mensen, jezelf te zijn, je erkent te weten en te voelen.. En de ander te erkennen en dit aan hem of  haar te durven laten voelen.. Ik kijk uit naar en wil mijn steentje bijdragen aan een mensheid, waarbinnen een ieder op een waardige manier zichzelf mag zijn en gezien mag worden........


veel mensen zijn eenzaam omdat zij muren bouwen ipv bruggen

                           (Newton)