Je kunt deze tijd van verwachting, uitzien naar ook verinnerelijken:Wat wil ik verwachtingvol beleven of in mijzelf wakker roepen c.q. geboren laten worden? Waar wil ik zelf bij stil staan ..
De natuur laat ons de adventstijd, waar het sinterklaasfeest binnen valt, in prachtige beelden zien, sta eens bewust stil bij een boom: zij laat in de herfst/winter haar blad en vruchten los, tot vreugde van andere levende wezens.
En dan staat ze daar ontdaan van alle schillen, als een kale boom, een naakte boom.. Deze kale naakte boom, kan op ons overkomen als iets negatiefs, er zit geen vrucht of blad meer aan... Maar voor wie verder durft en kan kijken, ziet misschien de hoop, de kracht juist in deze naaktheid en kaalheid verborgen ligt:een boom die helemaal zichzelf is boom, die boom durft te zijn zonder uiterlijke vertoning, waarachter het zich kan verschuilen...En tegelijkertijd al de knopvorming die straks weer voor gebladerte en vruchten gaat zorgen ten dienste van zichzelf maar ook de ander..
Loslaten om tot jezelf te komen, jezelf te durven zijn en uitzien naar dat wat gaat komen. Loslaten om de energie voor je innerlijk te gebruiken om jezelf te vinden, je innerlijke vlam. En als die voldoende gevoed is, en wanneer je voldoende geworteld bent, kun je reiken naar de ander, blad gaan vormen, vrucht dragen en met jouw vlammetje de ander aanvonken om tot een groot vuur te mogen komen...
De boom schenkt zijn deel aan de aarde, en weet zich toch staande te houden, zoals Sint Maarten ook de helft van zijn mantel weggaf en niet zijn hele mantel. Sinterklaastijd nodigt ons uit ons te verdiepen in de ander, de ander te leren zien als een naakte, kale boom, namelijk als de persoon zoals hij of zij is . Als we dit mogen zien, (omdat we dit kunnen vanuit het feit dat we onszelf ook durven te zien) dan zien we ook wat wij aan de ander kunnen schenken, wat diegene nodig heeft, om in het licht te kunnen staan........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten