Ik ben , jij bent, hij is, wij zijn, jullie zijn: Inter zijn!

Ik ben, dus ik besta. jij bent, dus jij bestaat. Klinkt logisch, alsof jij en ik twee zijn toch? Twee lostaande wezens, die je mens noemt. In een ontmoeting, kan het zo voelen dat je samen bent. Ik en jij zijn samen, samenzijn.. wij zijn samen, samen wat. Er is een verbinding. Maar is het niet zo dat ik ben, omdat jij ook bent? Sta ik los van de ander, van al wat leeft? Kijk eens naar een bloem, die bestaat uit elementen, het heeft wolkenelementen in zich, anders zou het verdorren, staat in de aarde, neemt mest tot zich etc. als je een element weg zou laten, dan houdt die bloem  op te bestaan, die is als het ware leeg, het heeft die elementen nodig om bloem te kunnen zijn, een bloem op zich, kan los van die elementen niet bestaan..

Wij mensen zijn geneigd te denken dat we los staan van de ander, tuurlijk ieder mens heeft zijn eigen ego, zijn eigen lijf, maar echt los staan an de ander, van al dat leeft?

We zijn allen met elkaar verbonden, en (h)erken je dat in je zelf en in de ander, in al dat leeft dan ervaar je interzijn, een in balanszijnde samenzijn. Het maakt dat je erkent dat je afhankelijk van elkaar bent, van het levende om je heen en dat wat om je heen leeft is dat dus ook van jou. Je herkent (elementen van) jezelf in de ander.  Het zorgt voor een respectvol erkennen van de ander en dat je erkent dat je samen met je uniciteit toch één bent met al dat leeft!

=====================================================================
hoe ik op bovenstaande kom, door mensen te ontmoeten die me inspireren. Ik heb via meditatie mogen ervaren hoe fijn het erkennen en herkennen van interzijn (een term die Thich Nath Hahn gebruikt) kan zijn en dat gun ik een ander ook. en ik ben zelfs zo eigenwijs dat ik denk dat uiteindelijk in ieder mens dit besef aanwezig is, niet iedereen is er aan toe om het ook zo te kunnen of willen zien, maar wat gun ik het een ieder!